Postawa tzw. obywatelska

Nie wiem, czy ktokolwiek widział taką prowokację.

Eksperyment taki ...........

.................... i mroziło mnie kiedy widziałam obojętność ludzką na to, co się dzieje.
Co za czasy??????

Natychmiast kojarzy mi się z symbolem trzech małp

i tym, co on oznacza w naszej kulturze niestety.

Ciche przyzwolenie na zło..... Nic nie widzę, niczego nie słyszę, nic nie mówię...............

          Syn często nie odbiera telefonu z powodu wyłączenia bądź wyciszenia dzwonków. Wczoraj w rejestrze jego rozmów chciałam mu pokazać ile razy nie odebrał i ze zdumieniem zobaczyłam wybrany numer 997. Rozmowa trwała prawie trzy minuty. W sobotę, 21go czerwca, kiedy wyszedł z domu pojeździć rowerem.

Po co dzwonił na policję? Dlaczego nam o tym nie powiedział?

Syn zobaczył bójkę. A właściwie, jak grupka chłopców, dopingowana przez kilka dziewcząt, kopie chłopaka leżącego na chodniku. 

Syn zadzwonił na policję. Potraktowano go bardzo serio - przedstawił się, powiedział, że jest świadkiem, poczekał na partol. Dyżurny trzeźwo zapytał, czy jest przy nim jakaś osoba dorosła i kazał nie zwracać na siebie uwagi napastników. I przysłał patrol straży miejskiej. Do czasu ich przybycia było po zajściu, wszyscy, z pokrzywdzonym chłopcem włącznie, rozeszli się. Syn został - wezwał policję więc czekał.

Strażnicy miejscy wylegitymowali moje dziecko, przepytali co i jak, kiedy powiedział, że jechał rowerem sprawdzili kartę rowerową (!) i go pouczyli, że wezwanie powinno pochodzić od osoby poszkodowanej (!) oraz że powinien zatrzymać pobitego chłopca i zapytać czy nic mu nie jest (!).

Teraz wiem, dlaczego Syn niczego nam nie powiedział - myślał, że zrobił źle.

W dokumentacji SM odnotowana interwencja. Krótko. "11letni chłopiec zadzwonił na policję informując o bójce innych chłopców. Patrol przybył po incydencie. Pouczono jedną osobę".

Jak dla mnie, wygląda to na pouczenie Syna w znaczeniu negatywnym i pozostawia co najmniej niesmak.

A ja mam mieszane uczucia.

Z jednej strony chciałabym, aby nie ryzykował, nie reagował bo naraża się na nieprzyjemności co najmniej.

Z drugiej strony - jestem z niego cholernie dumna.

Wykazał się odwagą i odpowiedzialnością. Nie potrafię mu powiedzieć, aby tak nie robił. Musi nas tylko o takich sprawach informować, a mnie pozostaje obawa, aby za często nie był świadkiem podobnych sytuacji.

Druga strona przeważa. Syn zasłużył na pochwałę, a w świetle filmiku powyżej - na wyróżnienie.