Może pomóc?

Takie pytanko zadałam Mamie przy okazji ostatnich odwiedzin.
Bo moi Rodzice hołdują staropolskiej gościnności. Nie paluszki i woda mineralna ale full wypas dwudniowy. Faktem jest, że nie pomieszczą tylu osób na raz.
Zazdroszczę - w dzisiejszych czasach nie ma już takich wiekowych przyjaźni, jakie mają moi Rodzice. Od lat te same twarze, zmieniające się jedynie z powodu upływu czasu.
Owszem, bywają - tak trzyma się paczka kumpli szkolnych mojego Brata - dochodziły (w znaczeniu "pojawiły się" żeby nie było - uściślam) żony, potem kolejno dzieci..... i tak się trzymają. Zatem by-wa-ją, ale nieczęsto.

Ale ja nie o tym.
Zatem zadałam pytanie - może pomóc? Może coś upiekę, sałatkę zrobię albo coś? Przecież nie pracuję, mam dużo czasu.
Taaaa.
Sernik. Sernik upieczesz? Bo takie ładne i smaczne ci wychodzą, ja takich nie potrafię - połechtała mnie Mama. Sernik - oczywiście, nie ma sprawy.
No bo o orzeszki to nawet nie śmiem cię prosić - kontynuuje moja Rodzicielka - to tyle pracy !
Mistrzyni podejścia- prawda?

Oczywista sprawa,  że jest i sernik, i orzeszki.
Przy czym zdobycie orzechów włoskich graniczy z cudem niemal, a jak już dopadłam to oczy mi z orbit wyskoczyły jaka cena - prawie 50 zeta za kilogram.
A w domu miałam tylko świeże, przywiezione przez koleżankę. Trzeba je wysuszyć i będą jak znalazł na czas kiedy ceny orzechów spadną.
Ser zaś - Mąż akurat wczoraj pracował straszliwie długo (13 godzin) i jak już przyjechał do domu to go wysłałam do siostry (jego siostry) po ser specjalnie zamówiony na maminy sernik - zrobił kolejne 60 km.
Miałam w lodówce jeszcze kawał poprzedniego, ale już nie bardzo świeży, ze świeżutkiego najlepszy placek wychodzi. Przywiózł oczywiście dużo większy kawał twarogu niż potrzebowałam do wypieków.
W efekcie mamy jeszcze farszu do ruskich jak dla wojska.

Jak już to wszystko porobiłam, to mi się nie chciało garów myć, poszłam do łóżka zmotywowana przez moją Połówkę do ................. spania (ha! ktoś sobie coś innego pomyślał ???).
Dziś zatem pomyłam, poukładałam, teraz biorę się za te pierogi, nad którymi mi pewnie zejdzie do wieczora.

I pomyśleć, że mogłam nie zapytać.

Ale tak naprawdę to źle bym się czuła ze świadomością, że Mama sama zasuwa przygotowując imieninowe przyjęcie. Moje pytanie o pomoc wcale nie było zadane z nadzieją na odpowiedź negatywną.


Tak jeszcze przy okazji - wie ktoś jak się nazywa taki kwiat? Bo nie bardzo mam czas na szukanie po necie.

W tle kolejne kordonkowe motadło - zamówienie Syna. "Zrobisz mi mamuś niebieską serwetkę?"