Pewex

Pamięta ktoś jeszcze?

Sklepy, do których wchodziło się popatrzeć na luksus, aby potem marzyć o posiadaniu towarów stojących tam na półkach.

Tam było wszystko.
Tam był wielki świat.

Niedostępny.

Drogi.

Za dolary albo marki.

Albo bony

Nikomu wówczas (kto nie był na zgniłym zachodzie) nie śniły się galerie handlowe, hiper- czy supermarkety.

Pewexy to były dla nas takie zminiaturyzowane dzisiejsze galerie. Dorośli kupowali (jak ich było stać) alkohol, papierosy, żywność, elektronikę.

Dzieci z wypiekami na twarzach kupowały (jak dostały bona na jakąś okazję) gumy do żucia, głównie niezapomniane "donaldy",

                                                           

(do każdej gumy była dołączona historyjka)

które żuło się oszczędnie (do papierka w przerwach - i tak kilkanaście razy), tic-taki, czekolady dziś ogólnodostępne, ewentualnie napoje (mieć puszkę po napoju to było coś!). Albo resoraki, ale to już droższe.
Mieć butelkę PET, wówczas wielokrotnego użytku, najlepiej po coca-coli - to był szpan ! Nawet, jeśli wewnątrz była herbata.

Marzeniem młodzieży był drobny sprzęt elektroniczny - walkman, zegarek z kalkulatorem; śniły się po nocach, a jak ktoś miał to był najfajniejszym kolegą i miał największe branie u płci przeciwnej.

No i ciuchy, głównie dżinsy. Kosztowały koszmarnie dużo w przeliczeniu na złotówki. Dla niektórych to była 3, nawet 4ro miesięczna pensja. Był taki czas, że przy dobrych zarobkach w złotówkach, po przeliczeniu zarabiało się 5 dolarów. Kokosy............ 

A dżinsy kosztowały średnio 19 dolarów ! Szło się popatrzeć, dotknąć .................

I kosmetyki. Wydzielone stoisko. I ten zapach ! To tam po raz pierwszy zobaczyłam mydełko Fa. Były jeszcze 8x4. To tam kupiłam sobie za ogromne wówczas pieniądze dezodorant Frotte. Nie wiem, czy jeszcze można go gdziekolwiek kupić. Dezodorant owinięty był trwale cieniutką frotką na całej wysokości - stąd nazwa. Najbardziej lubiłam żółty, cytrusowy. Chodziłam do Pewexu nawdychać się zapachu stoiska, który pamiętam do dziś.

Na 18te urodziny dostałam od Rodziców przedmiot moich marzeń. Dostałam pierwsze w życiu peweksowskie perfumy. Kosztowały wtedy około 5 dolców - masakrycznie drogo, jak za mały flakonik z kulką wypełniony pachnącym olejkiem.

Właśnie ten prezent pamiętam najbardziej. Masumi...................... 

W tamtych czasach nie było problemu z wybraniem prezentu, było dużo przedmiotów marzeń o kosmicznych cenach i na kieszeń nielicznych. Być posiadaczem jednego z nich to awansować w oczach innych. 

Dziś to wszystko jest dostępne przeciętnemu Kowalskiemu. A zrobić komuś trafiony upominek coraz trudniej.